Nr 147
Według Ewangelii Janowej, jest to pierwsze pytanie, jakie uczniowie Jana Chrzciciela mieli postawić Jezusowi: „Nauczycielu, gdzie mieszkasz?”(J 1,38). Dokładniej należałoby je przetłumaczyć: „Rabbi, gdzie przebywasz (gdzie się zatrzymałeś)?” – Pytanie to trafia w samo sedno misji Jezusa – historycznie i teologicznie.
Jan Chrzciciel ma swoje stałe miejsce. Udziela chrztu nie w „Ziemi Świętej”, ale na pustyni, po drugiej stronie Jordanu, czyli tej, której przekroczenie zakończyło długą wędrówkę (Exodus) Izraela. Natomiast Jezus jest wciąż w drodze. Jest On Synem Człowieczym, który „nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć (Łk 9,58). Kiedy Mu się mówi, że Herod (Antypas) czyha na Jego życie – podobnie jak wcześniej czyhał na życie Jana Chrzciciela – On odpowiada: „Idźcie i powiedźcie temu lisowi: Oto wyrzucam złe duchy i dokonuję uzdrowień dziś i jutro, a trzeciego dnia będę u kresu. Jednak dziś, jutro i pojutrze muszę być w drodze…” (Łk 13,32-33).
Jezus szuka ludzi tam, gdzie oni żyją. Idzie ku nim tam, gdzie nigdy by Go nie oczekiwali. Powołuje ich, wyrywając ich z pracy codziennej (por. MK 1,16-20; 2,13n), z rodziny (por. Łk 9,58-62), z choroby i opętania (por. Łk 8,1n). Spotyka ich przy świątecznej uczcie (por. Łk 7,36-50) i w śmiertelnym zagrożeniu (por. J 8,1-11).
Bezdomność Jezusa, Jego ustawiczne wędrowanie – to program. Jezus został posłany, aby głosić ludziom Dobrą Nowinę, i dlatego musi wędrować – do chorych, dla których jest Lekarzem (por. Mk 2,17), do opętanych, których wyzwala z więzów szatańskich (por. Mt 3,22-30), do Samarytan, którzy się nie zaliczają do Ludu Bożego (por. J 4), a także do pogan potrzebujących Jego pomocy (por. Mt 8,5-13 i par. Łk 7,1-10).
W Piśmie Świętym „mieszkać” oznacza zawsze: „mieszkać z kimś”. Najpierw był Bóg, potem zjawił się mężczyzna, a następnie kobieta przyprowadzona przez Boga do Adama. Wszyscy znajdowali się we wspaniałym ogrodzie (por. Rdz 2). Wiemy, że bardzo szybko wkroczył wąż, kalecząc mocno to odniesienie ludzi do Boga i zniekształcając ich wzajemne relacje do siebie (por. Rdz 3). W pewien sposób całe to wydarzenie, o jakim Biblia mówi, jest stopniowym oswajaniem się, cierpliwym odkrywaniem tego, jak mogą przebywać ci trzej w tym samym miejscu. Moment, gdy mężczyzna, kobieta i Bóg spotykają się ponownie w Edenie, nazywa się zmartwychwstaniem (por. J 20)!
SPIS TREŚCI
- „…I zamieszkało wśród nas” (J 1,14) [Ks. Marek Skierkowski]
- Bibliografia [O. Louis Bouyer]
- Communio – program (fragmenty referatu jubileuszowego z 29.05.1995, Rzym) [Kardynał Joseph Ratzinger (Benedykt XVI, papież)]
- Fenomenologia zamieszkiwania [Holger Zaborowski]
- Kard. Joseph Ratzinger (Benedykt XVI) – sylwetka
- Mieszkanie a globalizacja [Sante Bagnoli]
- Mieszkanie Boga dla ludzi. Nowotestamentowa nowina [Thomas Soding]
- Mieszkanie jako miejsce ciała [Philippe Lefebvre OP]
- Mieszkanie w niebie. Homilia wygłoszona podczas Mszy św. pogrzebowej o. Louisa Bouyera w kościele Saint-Eustache w Paryżu w środę 26 października 2004 roku [Kard. Jean-Marie Lustiger]
- Mieszkać w mieście [Maria Antonietta Crippa]
- Ojcze święty, Janie Pawle II, z głębi serca ci dziękujemy! [Serge Landes]
- Panie, gdzie mieszkasz? (por. J 1,38). Biblijna teologia Bożego domu i bezdomności Boga [Franciszek Mickiewicz SAC]
- Zamieszkiwanie Trójjedynego Boga w duszy człowieka usprawiedliwionego [Michael Figura]