PETER W. MARX
University of Cologne, Germany
DOI: 10.48224/COM-212-2020-103
Abstract
The article seeks to trace the Christian tradition of anti-theatrical resentments which is usually traced back to the patristic literature. More specifically, the article argues that theatre and performance becomes a privileged place for negotiating and acting out the denominational differences during the Reformation. While, in particular, Pietists and Puritans openly fought theatre as diablic forces, the Roman church navigated a middle course between social rejection and using theatrical means for their purposes. Especially, the Jesuits and their spiritual practices, developed a more flexible through line. Eventually performes, such as Catharina Elisabeth Velten, fought these attitudes in order to secure the social status of actors and performers.
Keywords: anti-theatrical prejudices, reformation, anti-reformation, early modern period, emergence of professional theatre
Streszczenie
Artykuł stara się prześledzić chrześcijańską tradycję antyteatralnych resentymentów, która zwykle wywodzi się z literatury patrystycznej. Dokładniej rzecz ujmując, artykuł dowodzi, że teatr i performance są uprzywilejowanym miejscem negocjowania i odgrywania różnic wyznaniowych w okresie reformacji. Podczas gdy w szczególności pietyści i purytanie otwarcie walczyli z teatrem jako siłami diabelskimi, Kościół Rzymsko Katolicki obrał kurs pośredni między odrzuceniem społecznym a wykorzystaniem do swoich celów środków teatralnych. Zwłaszcza jezuici ze swoimi praktykami duchowymi wypracowali linię bardziej elastyczną. Ostatecznie performerki, takie jak Catharina Elisabeth Velten, walczyły z tymi postawami, aby zabezpieczyć status społeczny aktorów i performerów.
Słowa kluczowe: uprzedzenia antyteatralne, reformacja, anty-reformacja, epoka nowożytna, powstanie teatru zawodowego
(dalsza część artykułu w wydaniu papierowym)Akapit