Nr 143
Modlitwa różańcowa, składająca się ze stu pięćdziesięciu Ave Maria, podzielonych na piętnaście dziesiątek, oraz z piętnastu Pater noster i tyluż Gloria Patri wraz z podziałem na tajemnice – piętnaście wydarzeń z życia Chrystusa i Maryi, które trzeba rozpamiętywać przed odmówieniem każdego Pater noster – została ustanowiona przez papieża św. Piusa V, dominikanina, w liście apostolskim Consueverunt romani pontifices, ogłoszonym 17 września 1569 roku (Papież Jan Paweł II w liscie apostolskim Rosarium Virginis Mariae rozwinął tę tradycyjną formę trzyczęściowego różańca, uzupełniając ją o czwartą część, tajemnice światła, dotyczące życia publicznego Chrystusa między chrztem w Jordanie a męką).
Moment ten poprzedził długi, trwający blisko osiem stuleci, okres rozwoju poszczególnych jej elementów, które wyrosły z różnych form pobożności wieków średnich. Papież Paweł VI, w adhortacji apostolskiej Marialis cultus, uznał różaniec za „latorośl, która wyrosła z czcigodnego pnia świętej liturgii” (Pawł VI, adhortacja apostolska Marialis cultus, nr 48)
SPIS TREŚCI
- Eucharystia jako sakramentalne wcielenie Jezusa [Michael Figura]
- Macierzyństwo w Biblii [Henri Cazelles]
- Maryja Matką jedności [Alejandro Martinez Sierra SJ]
- Myśl Prymasa Stefana Wyszyńskiego na temat modlitwy różańcowej [Jolanta Ewartowska]
- Od modlitwy ustnej do modlitwy kontemplacyjnej. Nowa mistagogia różańca [Jesus Castellano Cervera OCD]
- Różaniec – kontemplacja tajemnic Chrystusa sercem Maryi [Stefano de Fiores]
- Różaniec w katechezie [Stanisław Dziekoński]
- Tajemnice światła: medytacja biblijna [Patrizio Rota Scalabrini]
- Zarys historii różańca [Stanisław Maria Kałdon OP]