Nr 24
Mówienie o ciele nie oznacza wcale pójścia za modą, względnie za jakąś troską apologetyczną. Jest to mówienie w czasie i zarazem wbrew czasowi. Cały nurt nastawienia aktualnego ukazuje się jako dążenie do rehabilitacji ciała. Dąży się na przykład od „uświadomienia sobie swego ciała”. A to oznacza samo przez się, że trud powinien być opłacalny. Chodzi więc o to, by się czuć „dobrze w swoim ciele”. I wyobraża się często, że to wystarczy do zaspokojenia człowieka.
Dążenie te występuje przeważnie jako przeciwwaga „platonizmu” u osób bardziej wykształconych, bądź też przyjmuje specyfikę zwrócenia sie „do ludu” i do „cywilizacji judeochrześcijańskiej” – u innych. Trzeba więc albo dorównać mu kroku i zgodzić się z tym, że chrześcijanie współcześni związani są z ciałem, niezależnie od uznawanych w tym względzie i opłakiwanych błędów przeszłości, bądź też przeciwnie, należy wykazać, iż chrześcijaństwo w ciągu swoich dziejów opowiedziało się, w ostatecznym rozrachunku, także za cielesnością.
SPIS TREŚCI
- „Miejsce” człowieka w historii żyjących [Antonio Maria Sicari]
- Ciała torturowane… ciała zmartwychwstałe [Guy Aurenche]
- Ciało dla Pana [Rémi Brague]
- Czemu to służy? [Jacques Lebreton]
- Decyzja człowieka, [Jean-Robert Armogathe]
- Decyzja człowieka, [J. L. Achambault]
- Etyka a prenatalna diagnostyka wad rozwojowych [M. Delcroix]
- Etyka a prenatalna diagnostyka wad rozwojowych [E. L. Desrousseaux]
- Etyka a prenatalna diagnostyka wad rozwojowych [Ch. Lefevre]
- Exultate, Jubilate! [Dominique Ponnau]
- Odpowiedzialne rodzicielstwo a antykoncepcja [Jerzy Bajda]
- Podstawy indywidualności biologicznej [Philippe Caspar]
- Technika, etyka i sztuka biogenetyczna [Hans Jonas]
- Uzdrawianie a zbawienie [Hans Schaefer]