Nr 177
1. Ks. Marian KOWALCZYK SAC, Wniebowstąpienie między Paschą i Pięćdziesiątnicą.
Artykuł ukazuje Paschę jako jedyne w swoim rodzaju wydarzenie, które w wierze Kościoła stanowi anamnezę całych dziejów zbawienia: od stworzenia świata aż do powtórnego przyjścia Chrystusa. Biorąc jednak rzecz od strony percepcji ludzkiej, wydarzenie to ma także swoje etapy czasowe, których zwieńczeniem jest Pięćdziesiątnica. Między Paschą a Pięćdziesiątnicą nastąpiło Wniebowstąpienie Pańskie, które prezentuje swoje własne treści w ciągu pięćdziesięciu dni okresu wielkanocnego, zachowując jednak organiczny związek z całym tym okresem, traktowanym słusznie już od pierwszych wieków chrześcijaństwa jako jedno święto, albo raczej jako jedna Wielka Niedziela! Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia, w artykule zwraca się kolejno uwagę na paschalny kontekst Wniebowstąpienia Pańskiego, na Wniebowstąpienie Pańskie jako finał chrystofanii paschalnych oraz na wydarzenie Pięćdziesiątnicy i związane z nim zesłanie Ducha Świętego, jako koronny owoc Wniebowstąpienia. W podsumowaniu podkreśla się stałą obecność Chrystusa Pana w Kościele i Jego powtórne przyjście w chwale, dzięki któremu wszyscy będziemy mogli osiągnąć chwałę nieba.
Summary
The article show the Passover as a unique event, which in the faith of the Church is the anamnesis of the whole history of salvation: from the creation of the world until the second coming of Christ. However, from the point of view of the human perception, this event also has its stages in time, culminating in Pentecost. Between Easter and Pentecost occurred Ascension, which presents its own contents within fifty days of Eastertide while retaining an organic relationship with all of this period, treated correctly from the first centuries of Christianity as one feast, or rather as one Easter Sunday! Taking the above into consideration, this paper calls attention consecutively to the Paschal context of the Lord’s Ascension, the Lord’s Ascension as the final of Paschal Christophanies, and to the Pentecost event and the ensuing sending of the Holy Spirit, as the crowning fruit of Ascension. The summary highlights the continued presence of Christ the Lord in the Church and his second coming in glory, so that we can all achieve the glory of heaven.
2. Ks. Augusto BARBI, Wniebowstąpienie i Zesłanie Ducha Świętego. Znaczące etapy w historii zbawienia.
Summario
La morte e resurrezione non finiscono la storia della salvezza. Augusto Barbi, nel suo articolo, vuole sottolineare che anche Ascensione di Gesù e Pentecoste sono molto significative tappe della storia della salvezza. Nella sua riflessione, come base, prende i testi di Luca: il Vangelo ed Atti degli Apostoli, perché proprio Luca è l`autore che conferisce agli eventi dell`Ascensione e della Pentecoste la maggiore evidenza e il significato peculiare. Per quanto riguarda due racconti di Ascensione di Luca, dobbiamo dire che non formano un doppione e che l`uno o altro non costituisce un`interpolazione secondaria. Oggi siamo in grado di apprezzare la complementarietá di prospettive teologiche che essi esprimono. Attraverso l`Ascensione Luca non vuole soltanto distinguere due tappe nella storia della salvezza: tempo di Gesù e tempo della Chiesa, ma vuole anche mostrare la loro continuitá. L`Ascensione nell`aspetto del mistero pasquale precisa, che la resurrezione non è un semplice ritorno alla vita, ma è un accesso alla sfera celeste.
Luca è l`unico autore nel Nuovo Testamento, che pone un lasso di tempo di 50 giorni tra la resurrezione e l`effusione dello Spirito Santo. 50, nel linguaggio simbolico del giudaismo ellenistico, significa la conclusione dell`evento pasquale. Con l`effusione pentecostale inizia un tempo escatologico nuovo, il tempo della Chiesa. Il dono dello Spirito non è dato solo agli Apostoli. E` un dono che abilita la Chiesa come popolo profetico e missionario, che ha come obbligo di annunciare, sul modello di Gesù, la salvezza verso i confini della terra.
3. Ks. Alfred DYR SAC, Obecność Nieobecnego.
Summary
After the resurrection, leaving this world, on the day of his Ascension, Jesus Christ assures the Apostles of his presence in the Church which He founded. Although absent in the historical dimension from earthly reality, He is still present, in various ways, in the Church which is His Body, as the Head of this Body. Also other terms-images of the Church such as Sheepfold, God’s Building, Vineyard, Lamb’s Bride and God’s People point to his presence. In addition, the Saviour is present in the liturgy of the Church.
„He is present in the sacrifice of the Mass, not only in the person of His minister, «the same now offering, through the ministry of priests, who formerly offered himself on the cross», but especially under the Eucharistic species. By His power He is present in the sacraments, so that when a man baptizes it is really Christ Himself who baptizes. He is present in His word, since it is He Himself who speaks when the holy scriptures are read in the Church. He is present, lastly, when the Church prays and sings, for He promised: «Where two or three are gathered together in my name, there am I in the midst of them»” (SC 7).
4. O. Kazimierz LIJKA OMI, Obecność liturgii niebieskiej w liturgii ziemskiej.
Każdy obrzęd liturgiczny, ze względu na obecność i działanie w nim Osób Trójcy Świętej, pozostaje w ścisłej łączności z liturgią niebieską. Bóg odbierający nieustannie w niebie chwałę od stworzeń, odbiera ją również od mieszkańców ziemi. Chwałę oddają aniołowie i święci, którzy przebywają przez tronem Boga i Baranka. Włączają się oni również w liturgię Kościoła, który przyzywa ich wstawiennictwa i łączy się z nimi w uwielbieniu Boga. Biblijne obrazy i formuły ukazujące liturgię niebieską, zawarte zwłaszcza w Apokalipsie, zaznaczają swoją obecność w księgach liturgicznych związanych z sakramentami, sakramentaliami, a także z Liturgią godzin. Celebrując Eucharystię wierni najściślej łączą się z Kościołem niebieskim w oddawaniu czci Bogu, wchodzą w in- tensywne przebywanie z Bogiem i mieszkańcami nieba. Celebracja innych sakramentów, a także sakramentaliów również polega na łączności z liturgią niebieską, choć w mniejszym wymiarze niż to jest podczas Eucharystii. Liturgia ziemska daje przedsmak uczestnictwa w liturgii niebiańskiej i przygotowuje wiernych do oddawania chwały Bogu w wieczności, gdzie zrealizują się zaślubiny Chrystusa-Oblubieńca z Kościołem-Oblubienicą.
Riassunto
L’unione della Chiesa terrestre con la Chiesa celeste si attua in modo speciale nella liturgia dei sacramenti, dei sacramentali e nella Liturgia delle ore. Nell’Eucaristia i fedeli si uniscono in som- mo grado al culto della liturgia celeste ed insieme con gli angeli e i santi rendono grazie a Dio e cantano a Lui l’inno di gloria. La liturgia terrestre e la liturgia celeste sono una stessa realtà e non differiscono che nel modo di manifestazione e di pienezza. Solo Cristo è il mediatore attraverso cui l’azione liturgica sulla terra si unisce alla realtà del cielo. L’immagine della liturgia celeste è stata descritta particolarmente nel libro dell’Apocalisse. Sulla terra la Chiesa partecipa già alla liturgia celeste invocando l’assistenza e l’intercessione degli angeli e dei santi, che si trovano in cielo intorno al trono di Dio e dell’Agnello.
5. Bp Jean-Pierre BATUT, Learning to Live the Theological Virtues in Christ’s Passion, Ascension, and Pentecost.
(Nauka przeżywania cnót teologalnych w męce Chrystusa, Wniebowstąpieniu i zesłaniu Ducha Świętego)
„Paschalna wiara, wiara w przejście Chrystusa od ukrzyżowania do chwały Boga, nie jest prawdziwa, jeśli nie prowadzi do przejścia tych, którzy ją wyznają do całkowicie innego stylu życia, w którym On, wcześniej umarły, jawi się jako wiecznie żyjący”.
Misterium Paschalne jest podstawą wiary człowieka i zakłada całkowicie nowe podejście do Chrystusa, Boga, innych ludzi i świata. Cud wielkanocny nie polega tylko na zmartwychwstaniu Chrystusa, ale też na przesłaniu Dobrej Nowiny o wyniesieniu Chrystusa do chwały, o czym będą świadczyć chrześcijanie.
Według J. H. Newmana „wzniesienie się” pozwala danej osobie przejść od prostego przekonania, które nie ma podstaw w rzeczywistości do nowego aktu, który pojawia się jako skutek. Podobnie treści wiary, które pojawiają się przed wierzącym, powinny prowadzić do skutków następujących – określonej postawy chrześcijańskiego życia. Wiara ma za zadanie doprowadzić do transformacji życia, do skonfigurowania się z Chrystusem, co skutkuje pojawieniem się nadziei mającej swój wyraz w miłości chrześcijańskiej.
Jezus po wniebowstąpieniu staje się niewidzialny, ale dzięki nadziei nie powoduje to smutku uczniów. Ten fakt pozwala im doświadczyć wewnętrznej obecności Chrystusa. Odtąd będą go dostrzegać oczyma wiary.
Zesłanie Ducha Świętego jest darem miłości Boga. Niebo się otwiera i otrzymujemy Boski dar, który sprawia, że dostrzegamy obecność Boga w stworzeniach.
6. Ks. Stanisław ZARZYCKI SAC, Realizm ciała niezbędny w duchowości chrześcijańskiej.
Nie można ukazać realizmu ciała w chrześcijańskim życiu duchowym inaczej, jak tylko wychodząc od natury bytu ludzkiego i od realności Człowieczeństwa Jezusa Chrystusa, Jego odkupień- czego Wcielenia i stałej obecności zmartwychwstałego Pana po prawicy Ojca i w mistycznym Ciele, Kościele. Realizm ciała ludzkiego uwidacznia się w samej strukturze osoby ludzkiej i w jej relacji do świata osób i rzeczy, bez jego pośrednictwa duch ludzki pozostałby ślepy i niemy. Z uświadomienia sobie tego realizmu rodzi się wezwanie do akceptacji ciała, miłowania go i darzenia go szacunkiem, jak również ze względów teologicznych: faktu stworzenia przez Boga na Jego obraz, odkupienia przez Chrystusa, Słowo wcielone i powołania do zmartwychwstania. Z uświadomienia sobie realizmu indywidualnego ciała Jezusa, sakramentu Ciała Chrystusa i Kościoła jako Ciała Chrystusa rodzi się wezwanie do realistycznego przeżywania duchowości chrześcijańskiej. Udział w Ciele Chrystusa podczas Eucharystii winien skłaniać chrześcijanina do ofiarowania Bogu swego ciała i takiego włączenia go w przeżywanie Misterium Paschalnego z innymi, by totalnie w nim uczestniczyć. Również indywidualna modlitwa domaga się skupienia na człowieczeństwie Jezusa Chrystusa i to wzdłuż całej drogi, aż po szczyty kontemplacji. Domaga się wyrzeczenia wszelkich abstrakcyjnych dróg do Boga. Objawiona w Słowie wcielonym Miłość do Ojca i świata wina skłaniać uczniów Chrystusa do uczynienia ze swego ciała znaku tejże miłości wobec innych i narzędzia do wypełnienia swego powołania w Kościele i świecie.
Summary
This article is an attempt to show the realism of the body in Christian spirituality in the field of creation, redemption and the sanctification of a man. On the first level, it presents the basic structure of the human being body- soul and other elements (mind, heart, spirit, sexuality, conscious and free activity which transforms the world) of the dynamically understood divine image in a man focused on his archetype – Christ and the recovery of similarity to God and the change of “sinful body” into the “spiritual body”. The road to this form of transformation of a man comes from the truth of the Incarnation of Christ and its presence in the paschal mystery, when the individual body of Jesus became the sacrament of the body of Christ and in the Holy Spirit it gave birth to His Mystical Body, the Church. The author explains the realism of the body of Christ in the Eucharist and how it is experienced by believers who engage the spirit and dedicate their bodies to God as a sacrifice. Then he explains the function of the sign and the tool of the body in a Christian prayer, in the attitude to others and in the implementation of the tasks of the Christian life.
7. Ivica RAGUŽ, Miłość, w której odpoczywają dusze.
Summario
L`autore presenta alcuni aspetti della teologia delle icone second la prospettiva della teologia ortodossa moderna, innanzitutto del teologo I iconografico Greco Stamatis Skliris e del teologo rumeno Dumitru Staniloae. All`inizio del suo articolo, Ivica Raguž, sostiene la necessitá dei diversi immagini nella vita spiritual, che rappresentano Immagine del Dio invisibile, cioè Gesù Cristo. Tutte le icone non si soffermano soltanto sull`aspetto storico, mostrando le dimensioni reali della vita di Gesù e dei santi. Ma in realtá si ispirano all`Ascensione. Esse rappresentano il Cristo risorto e glorificato, la vita dei santi nella loro esistenza eterna. Perció su tuute le figure risplende sempre la luce, la luce che proviene dal cielo. Guardando le icone dell`Ascensione tutti siamo invitati ad „ascendere” con Gesù alla nuova realtá escatologica. Questo aspetto escatologico è presente anchè nelle icone della Pentecoste. Sopratutto guardando e venerando le icone della Pentecoste sentiamo una pace, che non è la pace di questo mondo, ma una pace escatologica, che potremo chiamare pace dell`amore riposante di Dio.
8. Ks. Dariusz SMOLAREK SAC, Strata i zysk w oratorium J. S. Bacha Lobet Gott in seinem Reichen.
Summary
Large part of John Sebastian Bach’s composition (1685 – 1750) is made of religious works: masses, motets, passions, cantatas, and oratorios. Essential significance in protestant church have made evangelical church cantata. Similar role played three oratorios com- posed by Saint Thomas, the Cantor of church in Lipsk: the Christmas Oratorio BWV 248 (1734/35), the Easter Oratorio BWV 249 (ca 1735) and the Ascension Oratorio BWV 11 (1735 ). From the liturgical point of view, compositions take place of cantatas, even though they differ from them by having close actions.
The oratorio intended for the Solemnity of the Ascension of the Lord Lobet Gott in seinem Reichen (BWV 11/249b) was composed in Lipsk in 1735 and performed the same year on May 19th. Creation attachment to this particular kind has its base in the fact of occurrence of the person of Evangelist and two other persons singing in recitative fragments taken from New Testament. Besides, composer himself indicated this piece by placing on the title page inscription „Oratorium auf Himmelfahrt”.
The oratorio intended for the Solemnity of the Ascension of the Lord is made of 11 parts, which are made of choral parts and solo recitatives and arias. Composer used here some elements deriving from his earlier compositions (parody technique). Author of the oratorio text remains unknown. Poetic text is joined by biblical relation of ascension, taken from the Gospel of Saint Luke (Lk 24,50-52), Acts of the Apostles (Acts 1,9-12 Epistle intended for this day) and the Gospel of Saint Mark (Mk 16,19 – Gospel in- tended for this day). Furthermore, composer used two protestant chorales. In the sixth part of composition fourth strophe Nun lieget alles unter dir Johann Rista’s song Du Lebensfürst, Herr Jesu Christ from 1641, and in the chorale end seventh verse Wenn soll es doch geschehen Gottfried Wilhelm Sacer’s song Gott führet auf gen Himmel from 1697.
The whole oratorio can be divided into two phases, from part 1 to 5, and from part 7a to 9. Composer in every one of them carefully builds distinct dramatically-musical tension garlanding with mentioned before protestant chorales.
Evangelical relation, according to tradition, was given to tenor, which is accompanied only by basso continuo creating so called recitative secco. They are separated by recitative accompagnato containing loose poetry in the form of reflection or commentary. Bach, based on mentioned before recitative texts, constructs dramatic tension between sadness-loss caused by parting from Jesus who is ascending to heaven and hope-gain from his coming back to earth. Some kind of stop to this action is reverie, reflection, prayer of the (believing) soul, which is expressing itself in the words of madrigal poetry sung in two arias.
John Sebastian Bach, was a deeply believing Christian, protestant and at the same time a person living in the culture time of Baroque. Religion in Bach’s music is lyric and dramatic as in introduced oratorio. It is faith which is evincing itself in religious feelings. A human being cannot ”touch” God or ”earn” Him by good deeds. A human being can strive to God among others by pain and constant consciousness of own sin. Faith is a constant struggle and unfulfilled longing and its realization can occur only by the meeting with God in the life after death.
The oratorio for the Solemnity of the Ascension of the Lord (also many other texts in Bach’s cantatas) talks about vast longing, apparent loss, but also about undying hope for meeting soul with God, an enormous gain, which will result in the living in Heaven with God.
9. Ks. Jan KUPKA SAC, Maryja, Królowa Apostołów.
Dzieje Apostolskie ukazują Maryję, Matkę Jezusa, w gronie Apostołów oczekujących na zstąpienie Ducha Świętego (por. Dz 1, 12-14). Maryja uczestniczy osobiście w objawieniu się Kościoła w dniu Pięćdziesiątnicy. Spełnia rolę Matki, otaczając macierzyńską miłością Apostołów i wypraszając dla nich dary Ducha Świętego. Poprzez swoją modlitwę umacnia Apostołów i przyczynia się do skuteczności głoszenia Ewangelii. W pobożności maryjnej Maryja czczona jest jako Królowa Apostołów. Tytuł „Królowej Apostołów” został pogłębiony w nauczaniu Kościoła, który nieustannie powierza Jej macierzyńskiemu wstawiennictwu swoją działalność apostolską. Maryja, Królowa Apostołów, jest dla wszystkich wierzących przykładem życia duchowego i apostolskiego.
Summary
The Acts of the Apostles presents Mary, Mother of Jesus, together with the Apostles, while waiting for the coming of the Holy Spirit (cf. Acts 1: 12-14). Mary participates personally in the manifestation of the Church at Pentecost. She performs the role of Mother showing maternal care of the Apostles, and asks for them the gifts of the Holy Spirit. Through her prayer she supports the Apostles and endorses the proclamation of the Gospel. The Church invokes Mary as Queen of Apostles. The deeper meaning of the title “Queen of the Apostles” was explaind by the Church who entrusted to Mary’s maternal intercession its apostolic activity. Mary, Queen of Apostles, is for all christians an example of spiritual and apostolic life.
10. Ks. Zdzisław JANIEC, Zielone Święta w tradycji ludowej.
Artykuł Zielone Święta w tradycji ludowej stanowi studium historyczno-etnograficzno-liturgiczne. Jego celem jest prezentacja zielonoświątkowych zwyczajów, obrzędów oraz pobożności ludowej w wymiarze światowym i polskim. W toku rozważań przedstawiono genezę i dwie tradycje Zielonych Świąt, ukazano zwyczaje i obrzędy na przykładzie tradycji polskiej oraz przedstawiono Zielone Świątki w pobożności ludowej w aspekcie Kościoła powszechnego i polskiego. Całość artykułu wieńczy podsumowanie z wnioskami pastoralnymi i apelem o zachowanie i pielęgnowanie dziedzictwa kulturowo-religijnego przekazanego przez tradycję ludową.
Summary
The article Pentecost in Folk Tradition constitutes a historical, ethnographic and liturgical study. Its aim is to present Pentecost customs, rituals and folk piety practiced in Poland and all over the world. It discusses the genesis and two traditions of Pentecost, presents customs and rituals using the Polish tradition as an example and depicts Pentecost in the folk piety with respect to the universal and Polish Church. The article is summed up by pastoral conclusions and an appeal for preservation and cultivation of cultural and religious heritage of the folk tradition.
11. Ks. Dariusz PATER, Chrześcijański obraz człowieka – wartość w codzienności.
Summary
Christians are encouraged by love to act responsibly with each other, others and all the Creation. „Love of enemies” is a key word among Christians, because God loves all people, even those causing problems!
The Christian values and picture of a man seem not to play any role in contemporary societies of the West. More and more people withdraw from the Church and one can notice huge areas without any church affiliation on the maps of some regions. A man is very often defined in today’s society solely by power or status.
What consequences can the Christian image of a man have – let’s say for health care?
Christians experience consolation and hope in an illness or suffering because God is always with a man. Christians have hope which transcends the threshold of death ( to heaven, where there will not be any more suffering nor tears).One can achieve tangible changes by returning to Christian values in social life. Furthermore, the value of a man can be defined not necessarily only by achievements.
1. Ks. Marian KOWALCZYK SAC, Wniebowstąpienie między Paschą i Pięćdziesiątnicą.
Artykuł ukazuje Paschę jako jedyne w swoim rodzaju wydarzenie, które w wierze Kościoła stanowi anamnezę całych dziejów zbawienia: od stworzenia świata aż do powtórnego przyjścia Chrystusa. Biorąc jednak rzecz od strony percepcji ludzkiej, wydarzenie to ma także swoje etapy czasowe, których zwieńczeniem jest Pięćdziesiątnica. Między Paschą a Pięćdziesiątnicą nastąpiło Wniebowstąpienie Pańskie, które prezentuje swoje własne treści w ciągu pięćdziesięciu dni okresu wielkanocnego, zachowując jednak organiczny związek z całym tym okresem, traktowanym słusznie już od pierwszych wieków chrześcijaństwa jako jedno święto, albo raczej jako jedna Wielka Niedziela! Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia, w artykule zwraca się kolejno uwagę na paschalny kontekst Wniebowstąpienia Pańskiego, na Wniebowstąpienie Pańskie jako finał chrystofanii paschalnych oraz na wydarzenie Pięćdziesiątnicy i związane z nim zesłanie Ducha Świętego, jako koronny owoc Wniebowstąpienia. W podsumowaniu podkreśla się stałą obecność Chrystusa Pana w Kościele i Jego powtórne przyjście w chwale, dzięki któremu wszyscy będziemy mogli osiągnąć chwałę nieba.
Summary
The article show the Passover as a unique event, which in the faith of the Church is the anamnesis of the whole history of salvation: from the creation of the world until the second coming of Christ. However, from the point of view of the human perception, this event also has its stages in time, culminating in Pentecost. Between Easter and Pentecost occurred Ascension, which presents its own contents within fifty days of Eastertide while retaining an organic relationship with all of this period, treated correctly from the first centuries of Christianity as one feast, or rather as one Easter Sunday! Taking the above into consideration, this paper calls attention consecutively to the Paschal context of the Lord’s Ascension, the Lord’s Ascension as the final of Paschal Christophanies, and to the Pentecost event and the ensuing sending of the Holy Spirit, as the crowning fruit of Ascension. The summary highlights the continued presence of Christ the Lord in the Church and his second coming in glory, so that we can all achieve the glory of heaven.