Nr 12
Ojcowie Soboru Watykańskiego II nie mieli wątpliwości co do miejsca należnego kanonistyce w obrębie nauk teologicznych i jasno stwierdzali, że „w wykładzie prawa kanonicznego (…) należy mieć na oku tajemnicę Kościoła w ujęciu Konstytucji dogmatycznej o Kościele, ogłoszonej przez obecny święty Sobór” (DFK 16).
Z tego jasnego i zdecydowanego stanowiska wypłynęła głęboka odnowa epistemologiczna i metodologiczna kanonistyki.
Zasadnicza idea publikacji oraz układ pochodzą od Eugeniusza Corecco, który uważał, że prawo kanoniczne należy ujmować i wyjaśniać na podstawie istotnych elementów konstytutywnych Kościoła, którymi są: Słowo, Sakrament i Charyzmat.
Więcej miejsca poświęcono tu zwłaszcza teologicznym podstawom prawa kanonicznego i studium jego metodologii naukowej, gdyż są to te dziedziny, w których najwyraźniej zaznacza się wkład Eugeniusza Corecco i które są jeszcze mało znane poza niemieckimi wydziałami prawa. Ponadto omówiono także części prawa kościelnego (jak np. prawo procesowe i dobra doczesne), które nie są wyraźnie uwzględnione w podręczniku P. Kramera(Kirchenrecht, I: Wort – Sakrament – Charisma, Stuttgart-Berlin-Koln 1992; Kirchenrecht, II: Ortskirche – Gesamtkirche, Stuttgart-Berlin-Koln 1993). Niektóre kwestie szczegółowe (np. dotyczące sankcji kanonicznych i synodalności) są szerzej i szczegółowiej omawiane, ale także w częściowo innym ujęciu.
Podręcznik nawiązuje także do monumentalnego dzieła Hansa Ursa von Balthasara, według którego w Kościele jako komunii prawo kanoniczne ma za zadanie gwarantować jej samej własny byt i trwanie tej „komunii miłości”, którą Jezus objawił ludziom i darował nam przez Ducha Świętego.
SPIS TREŚCI
- Charyzmat i formy zrzeszenia się wiernych
- Indeks
- Instytucjonalne organa Kościoła
- Prawne elementy przepowiadania Słowa
- Prawo dotyczące sakramentów
- Przedmowa do wydania polskiego
- Teologiczne podstawy prawa kanonicznego
- Wstęp
- Źródła, metoda i narzędzia prawa kanonicznego