Nr 16
Kościół, wierny tradycji biblijnej, od początku posługiwał się słownictwem związanym z drogą. Niedoścignione pogłębienie tego słownictwa zawdzięczamy Jezusowi Chrystusowi, który – zgodnie z przekazem Ewangelii według św. Jana – odpowiadając na pytanie Tomasza, wyraźnie stwierdził: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie” (J 14,6-7). Zgodnie z komentarzem biblijnym, słowa te oznaczają, iż to sam Jezus, nie zaś jakiś szlak przebiegający w apokaliptycznej geografii nieba, jest „drogą”. „Prawda” i „życie” określają bliżej tę drogę za pomocą dwóch soteriologicznych obrazów, typowych dla Jana. Jezus nie jest jedynie Przewodnikiem wiodącym do zbawienia – jest Źródłem życia i prawdy (por. J 5,26; 10,10.28; 11,25-26).
Skoro zaś Kościół, pojmowany jako Ciało, którego Chrystus jest Głową, żyje dzięki Niemu, w Nim i dla Niego, to można śmiało przyjąć, iż nie tylko Chrystus, lecz także Kościół jest drogą człowieka, na którą wchodzi on przez sakrament chrztu św., aby w tak właśnie rozumianym Kościele – dzięki posłudze Słowa i sakramentów – dostąpić zbawienia.
Niemałą sensację wywołały w tym kontekście słowa Jana Pawła II, zawart w programowej encyklice pontyfikatu Redemptor hominis, opublikowanej niecałe pięć miesięcy po wyborze na Stolicę Piotrową. Mówiły one bowiem jakby coś całkiem przeciwnego: „Człowiek jest drogą Kościoła”. O znaczeniu tego wyrażenia świadczy fakt, iż Jan Paweł II w samej encyklice powtarza je pięciokrotnie, a następnie nawiązuje do niego w niezliczonych przemówieniach oraz encyklikach i innych dokumentach przez niemal juz 26 lat swego pontyfikatu.
Można bez przesady powiedzieć iż wyrażenie: „Człowiek jest drogą Kościoła”, jest motywem przewodnim nie tylko pierwszej encykliki nowego Papieża, która wyrosła z osobistego doświadczenia Karola Wojtyły jako naukowca i duszpasterza, lecz także całego jego pontyfikatu.
SPIS TREŚCI
- „Bezdomność” a współczesne warunki życia. Rodzina, społeczność i światowa ekonomia [David L. Schindler]
- „Człowiek drogą Kościoła” [Marian Kowalczyk SAC]
- „Nigdy nie byliśmy kalwinistami, ale czy jesteśmy chrześcijanami?” – przykład Hiszpanii [Carlos Diaz]
- Communio w Eucharystii – rezygnacja z indywidualizmu wiary [Marek Tatar]
- Sensus fidelium: świadectwo podtrzymywane przez wspólnotę [Leo Scheffczyk]
- Być aktualnie chrześcijaninem [Alfonso Perez de Laborda]
- Chrześcijanin we wspólnocie Kościoła według Soboru Watykańskiego II [Grzegorz Kucza]
- Dialog jako wzorzec komunikacji eklezjalnej [Herman G. Pottmeyer]
- Dlaczego wierni świeccy nie są szafarzami? [Robert A. Connor]
- Dobro osoby ludzkiej a własność wspólna [Paweł Góralczyk SAC]
- Komunia eklezjalna a diakonia [Jose Eduardo Borges de Pinho]
- Kościół jako osoba [Stephan Ackermann]
- Kto jest osobą? [Jesus Silva]
- Maryja we wspólnocie Kościoła. Mariologiczna myśl Prymasa Stefana Wyszyńskiego: od idei Wszechpośredniczki łask do Matki Kościoła [Jolanta Ewartowska]
- Na początku świata i historii. Komentarz do Tryptyku rzymskiego Jana Pawła II [Javier Garcia]
- Osoba i kultura u Jana Pawła II [Jose Ramon Velasco]
- Pojęcie jednostki – indywiduum [Antonio Perdo Mesquita]
- Powołanie ludzkiej osoby i jej droga do świętości [Antonio Maria Sicari]
- Teologiczna osoba w eucharystycznym istnieniu. Dialog z propozycjami trynitarnej antropologii Hansa Ursa von Balthasara [Ks. Stanisław Mycek]
- Teologiczny rodowód pojęcia „osoba” [Henrique de Noronha Galvao]
- Tożsamość i przynależność [Ks. Andrzej Perzyński]
- Trzej ludzie św. Tomasza: człowiek naturalny w rękach człowieka osoby [Antonio Izquierdo]
- Twórcze napięcia między osobą i społecznością [Jolanta Ewartowska]
- Wolność od fałszywego świadectwa jako warunek autentycznego życia we wspólnocie [Dariusz Adamczyk]