POŚREDNICTWO CHRYSTUSA A WSTAWIENNICTWO ŚWIĘTYCH W TEOLOGII SZENUDY III

KS. JAROSŁAW M. LIPNIAK

DOI: 10.48224/COM-215-2021-39

Streszczenie
Niniejszy artykuł jest próbą przybliżenia oraz teologiczno-dogmatycznej krytyki nauczania na temat pośrednictwa Chrystusa a wstawiennictwa
ludzi, aniołów i świętych papieża Ortodoksyjnego Kościoła Koptyjskiego
Szenudy III. Ten uznawany przez wielu za jednego z najwybitniejszych
teologów koptyjskich w swojej pracy Comparative Theology oraz kilku
innych pismach zawarł systematyczny wykład koptyjskiej, prawosławnej
nauki o pośrednictwie. Szenuda III podkreśla, że istnieje zasadnicza różnica między pośrednictwem Chrystusa a innymi pośrednikami lub sposobami
pośrednictwa. Otóż pośrednictwo Chrystusa jest jedyne i wyjątkowe. Pośrednictwo Jezusa jest odkupieniem. Chrystus pośredniczy w usprawiedliwieniu naszych grzechów, jest On Zadośćuczynieniem, Tym który spłacił
Bogu nasze długi. Koptyjski Hierarcha wykazał, że istnieje, obok pośrednictwa Chrystusa, wstawiennictwo pośredniczące, które jest zakorzenione
w pośrednictwie Chrystusa. Wzywanie pomocy aniołów i świętych jest
świadectwem wiary w życie wieczne, które ma nadejść. Wstawiennictwo
jest wspólnotą miłości między Kościołem na ziemi a Kościołem w niebie.
Jest ono przydatne do rozwoju duchowego, pociąga bowiem za sobą pokorę serca. Jest rzeczą oczywistą, że nauczanie o wstawienniczym pośrednictwie należy do tradycji Kościołów prawosławnych i Kościoła katolickiego.
Tradycja jest cennym dziedzictwem i pozbycie się jej byłoby wielką stratą
dla Kościoła. Taki Kościół stałby się Kościołem bez historii i bez żadnych
stabilnych reguł, które chroniłyby go liberalną interpretacją prawd wiary
i głoszeniem Ewangelii według subiektywnych preferencji.

(dalsza część artykułu w wersji papierowej)

<<wstecz